Beloning?

Nu heb ik zelf nog geen kinderen, maar wat ik wel kan opmaken uit al die opvoedprogramma's die de laatste jaren de revue gepasseerd zijn op tv, is dat het belangrijker is het goede gedrag van je kind te belonen dan het slechte te bestraffen.

Gisteren zat ik in de auto, op de autosnelweg, in mijn kleine, zwarte Corsa. Achter mij een belachelijk grote, witte jeep die in mijn gat aan 't duwen is. En dat terwijl de autosnelweg versmald is tot twee rijstroken wegens wegenwerken. Meneer de witte jeep schiet me wild voorbij en ik zie hem verder slalommen door het verkeer.

Verder op de autosnelweg, wegenwerken voorbij en ik rijd een flinke 120 km/uur. Word ik toch wel niet langs rechts (!) voorbijgestoken door een andere auto?! Dat mag wel niet hoor meneer! En dan denk ik nog terug aan die man die achter me met zijn lichten pinkte omdat ik naar zijn mening te traag reed op een vierbaansautosnelweg, waar ik op het tweede rijvak van rechts 120 reed (?), me daarna (ook langs rechts) voorbijstak en vervolgens vóór me ging rijden en op zijn rem ging staan. Of al die keren dat ik voorbijgestoken ben op een baan waar je 70 km/uur mag rijden en ik dat ook doe, maar toch nog ingehaald word door gehaaste en ongeduldige chauffeurs.
Nu geloof ik er ook wel in dat een stout kindje wel gebaat kan zijn met een straftijd in den hoek dus ik hoop dat die chauffeurs regelmatig een snelheidsovertreding in de bus krijgen.

Maar, bedacht ik me gisteren, waarom wordt die goede chauffeur (ik dus) nooit beloond? In de 5 jaar dat ik al met de auto rijd, heb ik welgeteld twee parkeerboets gekregen (tja, een mens moet zijn auto érgens zetten ...), maar daar stopt het ook. Ik houd me altijd aan de snelheidslimiet, pas op voor fietsers en ben hoffelijk voor voetgangers. Maar toch betaal ik elk jaar weer te hoge belastingen.
U ziet al waar ik naartoe wil, want het zou niet alleen de verzekeringsmaatschappij moeten zijn die zijn goede chauffeurs beloont.

Dus mevrouw de minister, waar blijft mijn beloning? Ik wil graag een overlock kopen.

Liefde kan toch schoon zijn

Soms (niet vaak) doet het lief al ne keer is iets romantisch. Ik moet eerlijk bekennen dat ik al maanden niet al te subtiele hints liet vallen dat ik al zo lang geen bloemen meer in huis had gehad ("en goh... dat is wel gezellig, zo bloemen in huis hè? hè?!").
Waarop hij dan zei "Mimi (de kat) zou die toch alleen maar aanvallen en opeten."

Tja... in haar ultrajonge dagen durfde Mimi al wel eens een plant of 3 molesteren en daarmee had het lief dus altijd wel een geldig excuus.

Maar nu Mimi haar heil heeft gevonden in andere zaken (een pluchen beer van op de kermis moet het nu ontgelden...) dacht het lief dat het wel eens tijd was om dít te doen.

En ik... ik word daar blij van...

in de Flow van 't leven

Vorige maand ontdekte ik het magazine Flow. Nu dacht ik vroeger eigenlijk dat dat zo'n zweverig, esotherisch boekske was over hoe het beste uit het leven te halen en allerlei onzin over de modegril die 'mindfullness' heet en waar menig auteur met pruikerig kapsel en gebleechte tanden al een boek over heeft geschreven...

Nu ja, eigenlijk is de Flow ook een boekske bedoeld om het beste uit het leven te halen én zit er een rubriek in die "Live mindfully" heet.



Maar het moet gezegd zijn dat Flow daar heel anders mee omgaat. Het behandelt thema's waar ik als mid-twintiger nu mee geconfronteerd word in het leven: keuzestress, het gevoel te zitten 'wachten' tot mijn leven zijn 'definitieve' vorm heeft aangenomen, ... afgewisseld met een boekenrubriek, geweldige adresjes op het web, een mooie vormgeving en paginagrote afbeeldingen van stofpatronen.

Toeval of niet, het begrip 'flow' viel hier enkele maanden geleden nog op het werk tijdens het jaarlijkse functioneringsgesprek. Mijn baas was er behoorlijk enthousiast over en kwam met een grafiek aanlopen waarin je jezelf moest zien te positioneren, al ware het in het vakje van de 'apathie', 'relax', 'verveling', ...
Als je 'in de flow zit', dan ben je goed bezig want dan heb je zowel veel uitdaging in je job en heb je het gevoel dat je je vaardigheden ten volle kan benutten. Laten we in het midden houden in welk vakje ik mezelf zette (het was in ieder geval niet 'in de flow'), en gewoon maar onthouden dat 'de flow the way to go' is. (Vergeef me deze flauwe, anderstalige rijm ...)

Kijk zelf maar even mee en hop, ge moest al weg zijn naar de winkel om de Flow te gaan kopen!



Operatie 'afrip'

Er zijn zo van die dagen dat ik me al eens zorgen maak over de financiën. Dat ik me afvraag of we het einde van de maand wel zullen halen en of we toch niet teveel geld uitgeven aan eten dat daarna toch voor de helft in de vuilnisbak belandt. Ik weet wel dat het nooit zover komt dat we de laatste weken van de maand alleen op droog brood en een pot verharde choco moeten overleven. Maar elke euro die wordt uitgegeven wordt in mijn hoofd van ons totale budget afgetrokken.

Laat dit een excuus zijn voor twee daden van bedrog waar ik mezelf de laatste maanden mee heb verbaasd.

Daad van bedrog nummer 1: Op een grijze zaterdag enkele maanden geleden maakte ik een niet zo bijster interessant uitstapje naar het grote Carrefour-complex in Schoten, want onze stofzuigerbuis was stukgegaan (en dat na nog geen luttele twee jaar dienst, maar dit even terzijde...). Nu is er aan die Carrefour een Handyman, alwaar de wanhopige huisvrouw (waartoe ik mezelf op dat moment rekende) stofzuigerbuizen kan bestellen. Ik hoopte eigenlijk op een vervangstuk en had dus die kapotte stofzuigerbuis meegenomen om aan de meneer te laten zien. Maar de meneer gunde mijn verminkte stofzuigerbuis geen blik en liet me weten dat hij dat enkel in zijn geheel kon bestellen en dat dat zomaar eventjes 40 euro zou kosten. Wat eigenlijk neerkwam op 1/4de van de aankoopprijs van de stofzuiger in kwestie, waar ik niet eens bijster tevreden over ben.
Nu goed. Wanhopig als ik was, en intussen ook lichtelijk gegêneerd dat ik daar voor piet snot stond met mijn stofzuigerbuis, bestelde ik die buis en betaalde een voorschot.

Ik had ook boodschappen nodig, want een mens moet af en toe eens iets eten en drinken, dus ging ik de Carrefour binnen en stelde vast dat dat eten toch ook wel behoorlijk duur kan uitvallen.
De bankkaart werd weer bovengehaald en ook dit bedrag werd in mijn hoofd en in stilte afgetrokken van ons financiële vermogen.

Nog even de Brico binnen, want ik wou een naaihoekje maken in ons appartement en daar had ik verf voor nodig. En ineens ook een borstel en een bakje, want met verf alleen kom je niet zo ver. Na lang te staan wachten aan de mengmachine, want de meneer daar deed niet bijster zijn best om mij snel verder te helpen, werd mijn verf dan toch voor mij gemengd. Aan de kassa gekomen zette ik al mijn spulletjes op de band, maar de mevrouw daar was ook niet echt geïnteresseerd, want ze praatte lustig verder met haar collega die achter haar zat. Het bedrag van mijn rekening wordt genoemd en ik denk nog "Goh, die verf is goedkoop! Wat een meevaller."
Nu ja, tot mijn frang valt en ik opmerk dat de mevrouw mijn pot verf eigenlijk helemaal niet heeft zien staan. Hij staat hier nochtans!
Ik weet wel wat ik toen had moeten zeggen: "Excuseer mevrouw, ik denk dat u mijn verf vergeten bent".
Maar in plaats daarvan betaal ik, pak ik snel alles bij elkaar en loop achteloos, doch met een licht schuldgevoel naar de uitgang.
Daad van bedrog nummer 1 was voltrokken.

Daad van bedrog nummer 2: We spreken afgelopen maandagavond. Ik heb opeens een onbedwingbare drang om de Knipmode van mei (aankoopprijs: 7.95 euro) te gaan halen, want daar staat een rok in die ik graag eens zou willen maken. Bij het bestuderen van de boekjes in de gazettenwinkel zie ik ook een Burda Easy staan (aankoopprijs: 5 euro). Meenemen dus! Aan de kassa staat een sympathieke, jonge man. Ik heb hem al in het snuitje, want bij elke klant probeert hij een gevatte opmerking te maken. Vriendelijk, die kerel. Zo ook bij mij.
"Goh,", zegt hij, "ze kunnen die prijs nogal goed verstoppen hè!".
Ik lach, want dat is beleefd, denk ik. Ik vind hem ook oprecht sympathiek en vergeef hem even dat hij een gouden kettinkje draagt. Ik ben me eigenlijk niet bewust van de prijs van die boekjes en zie een 1.95 verschijnen op zijn kassa en denk nog "Goh, dat boekje is goedkoop! Wat een meevaller". Totale kostprijs: 7.95.
Mijn frang valt terwijl ik naar buiten loop. Hier klopt iets niet. Ik weet wat ik toen had moeten doen: terug naar binnen gaan en de fout rechtzetten! En toch ga ik niet terug. Ik maak beheerst mijn fiets los en denk "ha, daar heb ik weer mooi geluk gehad."

Conclusie: ik ben een boef. :-(