Kersverse mama

Emil is morgen al 5 weken oud! Die eerste maand met een baby is wel heftig geweest moet ik zeggen. Het leven mét baby is opeens heel anders en ging in het begin (en nu nog bij momenten) gepaard met onzekerheid en frustratie. Ik lees overal dat dat normaal is. Het is immers niet niets om opeens verantwoordelijk te zijn voor zo'n klein wezentje en meteen te weten wat hij nodig heeft op welk moment. Maar tegelijk is het ook fantastisch om mama te zijn! Zo raar, ik ben een mama nu! Zelfs na negen maanden zwangerschap en 5 weken babyzorg dringt dat precies nog altijd niet tot me door. :-) Er zijn wel al enkele dingen die ik geleerd en ondervonden heb als kersverse mama:

• Een maxi cosi is een verdomd onhandig ding! Toen ik mama's er vroeger mee over de straat zag lopen dacht ik er niet veel van, totdat je zelf met zo'n lomp gewicht moet sleuren. En dan weegt Emil nu zelfs nog geen 4 kg... 
• Hormonen zijn vreselijk en fantastisch tegelijk! Ze bezorgden me baby blues die bij mij langer duurden dan de paar dagen die ze je in de boeken beloven. En maar wenen jong! Maar dankzij de borstvoeding en de hormonen die daarbij vrij komen, voel ik me, ondanks de gebroken nachten, helemaal niet moe. Meer zelfs, ik voel me nu meer uitgerust dan in de laatste maanden van mijn zwangerschap. Hoera voor de hormonen dus! 
• Naar de supermarkt gaan vergt nu behoorlijk wat vindingrijkheid. Als je met de auto gaat, wat dan met de maxi cosi? In het karretje natuurlijk! Helaas is er dan nauwelijks nog plaats voor je boodschappen zelf. Dan maar te voet met de wandelwagen. Maar waar verzamel je dan je boodschappen? Dan maar een klein mandje op wieltjes achter mij (én wandelwagen) aan trekken, en de wandelwagen met één hand manoeuvreren tussen de rekken. Niet aan te raden op zaterdag. Onderaan de wandelwagen heb je met die gigantische draagmand trouwens ook niet zoveel opbergplaats als je zou denken. Laat ons zeggen dat mijn plantje basilicum gekortwiekt thuis is geraakt. Deze zomer ga ik écht mijn eigen kruiden kweken (dit even terzijde...).
• Een draagdoek is een handig, dankbaar en onmisbaar item voor elke mama (en papa). Momenteel gebruik ik de Tricot Slen als ik 'even snel' (bestaat dat nog, 'even snel', met baby?) naar de bakker of bibliotheek moet of als Emil het even moeilijk heeft en dicht bij mij wil zijn. Gegarandeerd ligt hij binnen de vijf minuten te slapen. Ik ben wel geen held in dat knopen, maar oefening baart kunst zeker? Ik heb echter al wilde plannen om me ook een Manduca aan te schaffen. Zo kan F., die dat knopen helemaal niet ziet zitten, hem ook dragen binnen- en buitenshuis. Het lijkt me ook iets handiger voor langere tijd, want met de rekbare draagdoek zakt Emil na een tijdje naar beneden. Maar dat kan ook aan mijn armzalige knooptechniek liggen natuurlijk...

Er zijn natuurlijk nog veel meer dingen die ik ondervonden heb de afgelopen weken (borstvoeding valt niet te onderschatten, piemeltjes moeten altijd naar beneden wijzen in de pamper en kleine babyhandjes zijn plezant om vast te houden) maar laat ik u daar niet teveel mee vervelen. Hier zijn wat foto's van mijn geweldig mooie zoon, want daar zat u eigenlijk stiekem al op te wachten hè?

Pasgeboren! 2700 gr en 46,5 cm klein, maar kerngezond.

Een kleine mijnheer in een groot bedje.

Uitgeteld op mama's schouder na een heerlijke maaltijd.

Die muts vindt hij echt niet leuk...

Ja zeg, ik ben een mama!

(ps: Supermarktbehendigheidstips zijn welkom!)