As we speak #1

Dit is zo'n leuke rubriek bij haar, dat ik al een tijdje met het idee aan het spelen was om die ook hier te introduceren. Et voila, mijn eerste as we speak!

Eten: Fan van De Keuken van Sofie tegenwoordig! Ik ben weer in zo'n bui waarin ik al eens iets nieuws probeer en haar recepten zijn hier al meermaals op tafel verschenen. Een lekkere tomatensoep bijvoorbeeld, of ribbetjes met komkommersalade en aardappel in de schil, cannelloni met spinazie en gerookte zalm, bulgur gemend met veldsla of een heerlijke couscousschotel. Hmm, meer inspiratie van oa. Sofie is te vinden op mijn Pinterest.



foto's: vtm.koken.be

Opvoeden: Van verscheidene mensen hoorde ik al dat ze bij hun eigen kinderen de leeftijd tussen 1 en 3 het moeilijkst vonden. Mij leek me dat in het plattebabytijdperk een heerlijke periode want je kindje kan dan lopen, spelen en begint zijn eigen persoonlijkheidje te ontwikkelen. Ik had gelijk, het is een heerlijke periode, maar de anderen hadden ook gelijk, want het is ook niet gemakkelijk. Iets willen doen, maar niet mogen, kan in een heftige huilbui resulteren: het afwassponsje dat hij niet in zijn mond mag steken, afval dat hij niet mag ronddragen of eten dat hij niet in zijn bekertje mag gooien. Of toen ik met Emil naar de Auto 5 ging en een halfuur moest wachten. Meneertje vond het voorziene speelhoekje niet interessant genoeg en liep algauw door de winkel, liet bijna een grote doos op zijn kleine hoofdje kantelen en was niet weg te slaan bij de trap naar de kantoren.

Hij mocht geen eten in zijn drinkbekertje gooien...

Hem in de richting sturen die ik wil leidt dan onvermijdelijk tot een tierende peuter op de grond (ja, ik had ze al wel eens gezien in de supermarkt, die mama's en die tierende peuters op de grond, nu ben ik één van hen!). Grappig, dat ook wel. Gelukkig blijven die momenten nog vrij beperkt. Hij houdt zich nog in voor zijn "terrible two's" denk ik. In ieder geval, op deze leeftijd is Emil een ongeleid projectiel. Als je hem op de grond zet weet je niet in welke richting hij zal gaan, hoe snel en wat hij onderweg allemaal zal meeplukken uit kasten, dozen of winkelrekken. Het woordje "nee" vindt hij vooral heel erg grappig, dus met een peuter die niet terecht te wijzen valt, wordt er hier veel 'achterna gehold'. 

Lezen: Een hele tijd ben ik nogal kieskeurig geweest als het op boeken aankwam. Na een paar echt goede boeken te hebben gelezen, wou ik enkel maar boeken lezen die me datzelfde gevoel konden geven. Maar toen zat ik enkele maanden in een boekenclub en werd ik gedwongen eens iets anders te lezen en dat is zo goed als een openbaring voor me geweest. In die boekenclub zit ik (voorlopig) niet meer, ondanks dat het allemaal heel toffe madammen waren met gelijklopende interesses. Maar door in de boekenclub te zitten had ik opeens weer zoveel zin om te lezen en ik kwam maar niet voorbij onze 'verplichte' lectuur. Het leverde me wel een profiel op op Goodreads en heeft me ertoe gebracht om lukraak een boek te kunnen kiezen uit mijn overvolle en grotendeels ongelezen boekenkast. Momenteel lees ik "Het winterpaleis" van John Boyne, die al zeker 5 jaar ongelezen in mijn kast stond. Volgende boeken op mijn leeslijstje zijn "Unconditional parenting" van Alfie Kohn en "De vrouw die blijft" van Ann Thijssen.

Opruimen: Een gevolg van dat ongeleid projectiel hier in huis. Nadat we hem hebben 'losgelaten' in de badkamer, de living of de keuken, is het hier totale chaos. Dvd's uit de kast, auto's onder de zetel, pampers op de grond, slabbetjes uit de mand. Of zoals F. me deze week stuurde in een mailtje tijdens het werk: "Als je vroeger thuis bent dan mij, er drijft iets van plastic in de wc en zijn fysiologisch water zit in de luieremmer." Zo, van die toestanden... Ik vind dat gerommel allemaal niet zo erg, maar bijgevolg wordt er hier wel vaak opgeruimd.

Blij met: de decoratie van Hema in mijn paasboom, mijn kaarsenhoudertjes en vooral mijn bijzettafeltje uit de Blokker van de nieuwe Libelle-collectie.