Als de kleuter van huis is

Het is Paasvakantie en onze zoon is enkele dagen aan zee bij oma en opa. Hoera voor hem, maar ook hoera voor ons! Het geeft ons even de kans om ten volle van Marie te genieten, maar vooral om op adem te komen, want het gezinsleven met vier is heftig. Een baby van tien maanden die s' nachts tot vier keer wakker wordt helpt al niet. Een kleuter van drie die elke dag moe is (maar niet meer wil slapen overdag), alleen maar tv wil kijken als hij thuis is en chagrijnig wordt als we niet aan zijn wensen voldoen, helpt nog veel minder. Onze emmer zit tegenwoordig snel vol en dan wordt er al eens geroepen in ons huis (dat is een teken van onmacht zeker?). Onze buren haten ons, dat weet ik zeker...

Als we dan eens gewoon met ons drietjes zijn, is dat heerlijk. Het is kalmer, we zijn minder gestresseerd en kunnen al eens iets opruimen of poetsen. Ik heb het gevoel dat ik mijn maliënkolder kan aantrekken en op kruistocht moet om ons vuile huis te heroveren.

Het leven met maar één baby lijkt op zo'n momenten het makkelijkst dat er is (hoewel ik me dat niet per se zo herinner van in de tijd toen we effectief nog met drie waren). Vrijheid! Rust! Naar boven gaan zonder achtervolgd te worden! Zelfs met een baby die pas kruipt en op ontdekking gaat doorheen het huis. Man man, wat geniet ik van deze dagen!

Het is opkijken tegen en uitkijken naar het moment dat hij terug thuis komt. Dan moeten we weer de strijd aangaan met onze wispelturige kleine man. Maar dan kan ik wel terug mijn neus begraven in die heerlijk blonde haartjes van hem.