maandag 29 mei 2017

Uitstapje: provinciedomein Het Vinne

"Het Vinne is een 130 ha groot natuurdomein van de provincie Vlaams-Brabant, gelegen in een depressie in de vallei van de Kleine Gete, aan de oostrand van de stad Zoutleeuw", zo zegt Wikipedia. Vorige donderdag, op die warme O.H. Hemelvaart, trokken wij er met ons viertjes op uit, want we hadden behoefte aan wat frisse buitenlucht. Van die depressie hebben we trouwens niets gemerkt...


In de herfst van vorig jaar zijn we onofficieel begonnen aan een verkenningstocht doorheen alle provinciale domeinen die Vlaanderen ons te bieden heeft. Zo'n provinciaal domein is immers altijd goed voorzien van een speeltuin, begaanbare wandelpaden en wandelingen van verschillende lengtes en zeer belangrijk, een horecagelegenheid. Werden al door ons verkend: het provinciaal groendomein Prinsenpark in Retie (waar je wandelt doorheen het bos en plots uitkijkt over een grote vijver) en provinciaal groendomein de Averegten in Heist-op-den-Berg (want dat heeft een leuk speelbos waar geen enkel kind met propere knieën uitkomt). Deze domeinen bespreek ik graag nog in een volgende blog, maar nu wil ik het over Het Vinne hebben.


Over de talrijke vlonderpaden bijvoorbeeld, of over dat bijna oorverdovende, maar prachtige gekwetter van de vogels op het meer. Er zijn verschillende wandelingen uitgestippeld die je langsheen het meer voeren met her en der kijkhutten van waaruit je de vogels kan bespieden. We zagen ook een kikker! Na het wandelen (uiteraard consumeerden wij zowel vóór als ná de wandeling, levensgenieters wij...) kunnen kinderen zich uitleven op de grote speeltuin, terwijl de ouders zich op het terras van bistro Het Vinne kunnen vleien. (Dat Emil op datzelfde terras een halve gesmolten calipo over zijn T-shirt kapte en daarna nog pipi deed in zijn broek en langsheen zijn been vergeten we gemakshalve even. Het kon de pret niet bederven.)






Op de site van Natuurpunt staat dat het domein rolstoel- en buggyvriendelijk is en dat is het tot op zekere hoogte wel, al was het op de vlonderpaden soms best spannend toen wij er met onze buggy tegenliggers tegenkwamen en moesten we op sommige grassige stukken wel goed duwen. Maar wij laten ons daar meestal niet door tegenhouden en testen onze wandelwagen graag uit in alle mogelijke omstandigheden. Marie vindt dat allemaal ok. En wij vonden Het Vinne meer dan ok en komen hier dus graag nog eens terug. Zonder buggy dan misschien...




4 opmerkingen:

  1. Stapt Emil dan heel de weg?? Het klinkt allemaal heerlijk, maar ik weet niet of ik het met onze 'pak-mij'-zoon zou aandurven ...
    Het ziet er wel héél mooi uit allemaal!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij hebben een 'ik-wil-op-jouw-hoofd-zitten'-zoon. :-) Frédéric heeft hem soms op zijn schouders gezet en tegen het einde jammerde hij wel wat, maar hij heeft ook flink zelf gestapt. Afspraak was dat hij in de zonnige stukken zelf moest stappen. De vlonderpaden zijn natuurlijk wel leuk om zelf over te stappen. In het begin was ik bang dat hij in het water zou sukkelen maar hij liep mooi in het midden... :-)

      Verwijderen
  2. Trouwens... de kracht van een beloofd ijsje niet onderschatten als motivatie om zelf te stappen! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, mooi daar hé. Daar moeten wij ook nog eens naartoe :-)

    BeantwoordenVerwijderen