Een boek dat mij liet weten dat borduren al lang niet meer het alleenrecht voor creatieve omaatjes is. Mijn naaimachine is ziekjes naar de naaimachinekliniek gebracht en mag pas volgende week woensdag terug naar huis komen (en aangezien ik haar die dag niet kan halen, wordt het misschien zelfs pas 16 november! Vreselijk!!). Dus zat ik hier maar wat verweesd rond te turen naar mijn stofjes en draadjes en uitgetekende plannetjes, die ik allemaal maar even in de diepvriezer moest steken (niet letterlijk natuurlijk...).
Maar aan dat bevriezen kwam een einde met dit boek! Na een spurt naar de Veritas (waar ik inderdaad borduurpatroontjes voor beertjes tegenkwam...) was ik een borduurring, een textielstift en borduurdraad in leuke kleurtjes rijker. En toen ik begon te borduren, was ik verkocht!
Dit wordt het zakje op mijn superhandige én ecovriendelijke boodschappentas. Hoe die eruit komt te zien, ziet u spoedig!
En dan ook nog een poedel die ballet danst (want soms doen poedels dat...) op mijn trui:
Borduren oubollig? Ik dacht het niet...
Hehehe! Geweldig, misschien dat ik mij dat boek toch ook nog aanschaf. :) Ik ben tussen de hoestbuien en koortsaanvallen door allerlei dingen aan het bedenken en uittekenen en internet aan het afschuimen op zoek naar leuke stofjes. Zodra ik grieploos ben, spring ik de fiets op naar de stoffenwinkel met mijn steeds langer wordende boodschappenlijstje! x Liesbeth
BeantwoordenVerwijderen