maandag 6 oktober 2014

De langvoeder spreekt

Van 1 tot 7 oktober is het Wereld Borstvoedingsweek! Happy breastfeading en al, en promocampagnes om moeders aan het voeden te krijgen (en langer aan het voeden te houden)! Zelf geef ik het ondertussen al bijna 10 maanden zeg... Onlangs las ik in een artikel dat dat van mij al een 'langvoeder' maakt. Ik vind dat een heel vreemd woord. Het reduceert mij als mama tot louter voedingssysteem voor mijn kind en persoonlijk vind ik 10 maanden in mijn ervaring en naar mijn gevoel nog niet zo gigantisch lang. Maar ik merk dat anderen dat niet zo evident vinden als ze me feliciteren omdat ik 'het al zo lang volhoud'. Voor mij is het zo natuurlijk als zouden ze me feliciteren met mijn goed functionerende spijsverteringstelsel (dat overigens niet altijd even goed functioneert, maar daar ga ik het niet over hebben). Maar goed, ik snap wel dat ik blijkbaar een zeldzaamheid ben en dat veel vrouwen al veel eerder stoppen met borstvoeding.

Dat ik zelf zo lang borstvoeding geef en daar zo hard de voordelen van zie maakt dat ik de neiging heb erg strijdvaardig te worden pro borstvoeding. Maar zoals dat met alles is, extremen zijn ook niet goed en ik ga van nature uit altijd voor het compromis. Vrouwen stoppen immers al veel vroeger met borstvoeding om heel verschillende redenen en hoewel ik ook denk dat het in sommige gevallen te wijten is aan een gebrek aan goede begeleiding en/of doorzettingsvermogen, is het dat in andere gevallen zeker niet. Er zijn vrouwen die wél de goesting hebben om voluit voor borstvoeding te gaan en die zich wél door vroedvrouwen en lactatiekundigen laten omringen, maar die daar evenzeer (en misschien zelfs nog meer) van in de war geraken door het tegenstrijdige advies dat ze krijgen. Soms zijn de problemen ook gewoon te talrijk en is er enkel leed voor mama én baby. Als een baby zichtbaar ligt af te zien, als de mama op zo'n streng dieet moet dat ze bij wijze van spreken enkel nog droog brood (maar geen wit) mag eten, als borstvoeding alleen maar voor frustratie en verdriet zorgt, wie zijn wij dan om de mama die stopt met de vinger te wijzen en haar een schuldgevoel te geven? Elke situatie is anders en als buitenstaander ken je nooit het fijne van een situatie.

Is het dan niet meer nodig om mama's (en papa's) bewuster te maken van borstvoeding en hen aan te sporen om het tenminste te proberen? Uiteraard wel! Ik kan alleen maar toejuichen dat er zoiets bestaat als de Wereld Borstvoedingsweek en dat er winkels zijn zoals bv de Boobs 'n Burps, die zoveel meer is dan alleen maar een winkel waar ze toevallig wat kolven en borstvoedingsbh's verkopen. Maar het stigma dat mama's die er vroegtijdig mee stoppen krijgen opgelegd is zo fout en in veel gevallen onterecht. Ik geloof dat borstvoeding, naast een goede begeleiding voor en na de bevalling, ook een kwestie van geluk is. Er moeten meerdere gunstige factoren zijn om het allemaal te doen lukken: de baby moet goed aanhappen, je toeschietreflex moet er zijn, maar niet té krachtig, de productie moet goed op gang komen,.... Voor veel problemen bestaan er simpele oplossingen, maar een combinatie van problemen kan het voor mama en baby erg moeilijk maken. Ermee stoppen is voor een mama al een moeilijke (en soms pijnlijke) beslissing, dus laten we het die mama's niet extra moeilijk maken. Gaan we dat afspreken?

Eigenlijk wou ik in deze blogpost mijn eigen ervaringen met het 'langvoeden' delen met de wereld, maar mijn handen schreven opeens iets anders. Wie toch geïnteresseerd is in hoe ik de borstvoedingsperiode heb beleefd/beleef (iemand?), laat gerust iets achter in de comments en dan laat ik het je zeker weten! Niet dat ik de expert bij uitstek ben, maar het kan interessant zijn om te zien hoe iemand anders het allemaal aanpakt, niet?

6 opmerkingen:

  1. Wat gek dat ik net nu deze post lees. 23/09 is ons zoontje geboren, onverwacht via keizersnede. Die keizersnede heeft mijn borstvoedingsplan redelijk in de war gestuurd, dat en een naar mijn gevoel niet 100% doordachte begeleiding in het ziekenhuis.
    Ik ben nu 17 dagen ver en heb deze week samen met een zelfstandig vroedvrouw beslist om bij te voeden met flesjes. De borstvoeding is niet volledig afgeschreven, maar ik start elke voeding met beide borsten en vul dan aan met een flesje. Alleen op die manier krijgt onze kleine man voldoende voeding binnen en begint zijn gewicht eindelijk weer te stijgen. Ik heb me heel slecht gevoeld over het feit dat de borstvoeding niet liep zoals het hoort en heb het gevoel gehad dat ik mijn kind tekort deed wanneer ik duidelijk zag dat hij nog honger had en ik niets meer kon geven. Bovendien heb ik zo'n afkeer gekregen van kolven dat ik ook dat niet meer kan opbrengen. Het was geen makkelijke beslissing, maar ik heb nu toch het gevoel dat ik mijn kind toch nog iets kan meegeven ipv helemaal niets meer. Het doet echt iets met een mens he, zo'n borstvoedingsband met je kind!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eerst en vooral proficiat met de geboorte van jullie zoontje! Met een goede vriendin van mij liep het onlangs net zo: onverwachte keizessnede, productie die niet op gang kwam, daarna te sterke toeschoetreflex waardoor de baby niet goed dronk, baby met reflux én vermoedelijk koemelkallergie,... zij is ermee gestopt en dat was voor haar en de baby de juiste beslissing, hoe moeilijk ook en met spijt in het hart. Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen als de borstvoeding toch niet zo goed loopt als verwacht. Zoals ik al zei, het is ook een kwestie van geluk. Zelf heb ik nooit échte problemen gehad en dat maakte het voor mij al heel wat makkelijker! Het begin is moeilijk en soms geraak je daar gewoon niet door. Stoppen is altijd moeilijk denk ik, moest ik nu stoppen na 10 maanden, ik zou ook even in de rouw gaan... die hormonen toch! :-) en na de bevalling zijn ze dan nog des te heviger! Je kan beter bijvoeden en een gelukkige baby hebben, daar draait het tenslotte allemaal om.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Aha! Ik ben zeker benieuwd naar je ervaringen. In mijn omgeving ken ik weinig (geen eigenlijk) vrouwen die langer dan 4 à 5 maanden borstvoeding geven.
    Ik geef nu 8,5 maanden borstvoeding, nog altijd met hart en ziel en de grootste overtuiging. Ik ga nu wel net door een 'moeilijkere' periode. Mijn dochtertje wil niet altijd meer drinken van de borst (dus vaak kolven) en ze ontdekt ook haar tandjes (auw...). Als ik hierover opzoek is dit blijkbaar wel normaal op deze leeftijd, heb jij dit ook ervaren? En hoeveel keer geef je nog borstvoeding per dag? En geef je exclusief borstvoeding (naast bijvoeding) of combineer je met kunstvoeding? Met andere woorden, laat die ervaringen maar komen :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Evi,

    hoe meer er gesproken wordt over langvoeden of, eerlijk gezegd, gewoon borstvoeden, hoe beter. Dus schrijven! Ikzelf zit ook 9 maand en heb een serieuze dip, niet in melk maar in motivatie. Ik wou een jaar halen maar de onderbroken nachten zijn op dit moment gewoon te lastig. Lezen hoe anderen doorgaan of toch stoppen, dat helpt!

    BeantwoordenVerwijderen